ជម្ងឺរាន់នោម ការលិចនោមមុនទៅដល់បន្ទប់ទឹក

• Facebook
• Instagram
• ប្លក, រូបភាព
• Telegram
• WhatsApp
• LinkedIn
• សំបុត្រ

និយមន័យទូទៅនៃជម្ងឺរាន់នោម គឺចង់សំដៅទៅលើសភាវៈដែលមិនអាចទប់ទឹកនោមបានរាល់ពេលមានការឈឺនោមម្តងៗ ជាលទ្ធផលធ្វើអោយមានការលិចនោមម្តងម្កាល។ មូលហេតុចម្បងនៃជម្ងឺនេះត្រូវបានគេ ចំនែកជា៣ប្រភេទធំៗ ៖

រោគវិទ្យានៃ ការរ៉ាន់នោម អាចត្រូវបានចាត់ថ្នាក់សម្រាប់ 3 មូលហេតុធំ។

1. សាច់ដុំប្លោកនោមរំញោចលឿនពេក ប្លោកនោមប្រៀបដូចជា ម៉ូទ័របូមទឹក វាធ្វើតួនាទីកន្រ្តាក់នឹងច្របាច់ទឹកនោមអោយចេញមកខាងក្រៅរាងកាយ នៅពេលទឹកនោមពេញក្នុងប្លោកនោម។ ក្នុងសភាវៈធម្មតា នៅពេលដែលប្លោកនោមកន្រ្តាក់ឬច្របាច់វានឹងសាងអារម្មណ៍នៃការចង់ឈឺនោមកើតឡើង ពេលនោះហើយជាពេលដែលមនុស្សយើងមានអារម្មណ៍ចង់ទៅបត់ជើងតូច(នោម)ក្នុងបន្ទប់ទឹក ដោយគ្មានទទួលរងផលរំខានអ្វីទាំងអស់។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងសភាវៈមួយដែលយើងបាត់បង់ការបញ្ជាលើប្លោកនោមរបស់យើង ដោយសារបញ្ហាសាច់ដុំប្លោកនោមមានដំណើរការខុសប្រក្រតី ពេលនោះហើយដែលយើងមិនអាច់ទប់បាន ហើយវាអាចនឹងលិចចេញមក មុនពេលដែលយើងទៅដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹក។
2. ភាពខ្សោយនៃការកន្ត្រាក់សាច់ដុំប្លោកនោម ជាទូទៅសាច់ដុំប្លោកនោម ស្រដៀងទៅនឹងប៉េងប៉ោងដែលអាចរីកនិងរួមបាន មុខងារមួយនេះអំណោយផលក្នុងការផ្ទុកទឹកនោមក្នុងប្លោកនោមអោយបានយូរ។ ក្នុងលក្ខខណ្ឌណាមួយដែលបង្ករអោយមានផលរំខានដល់ភាពរីកឬរួមនៃប្លោកនោមនេះ ទឹកនោមក្នុងប្លោកនោមវានឹងព្យាយាមរត់រកកន្លែងចេញ ដែលជាធម្មតាគឺមានតែផ្លូវបង្ហូរចេញពីប្លោកនោមួយគត់ ដែលយើងហៅថាបង្ហួរនោមនេះឯង។
3. ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទប្លោកនោមដែលមានការបញ្ជាលឿន ករណីនៃជម្ងឺរាន់នោមនេះ ពេលខ្លះកើតឡើងដោយសារប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទប្លោកនោមឆ្លើយតបលឿនឬបញ្ជាលឿនពេក ដូច្នេះហើយទើបយើងជួបប្រទះជាមួយនឹងការលិចនោម មុនពេលដែលយើងទៅដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹក។

ជម្ងឺរាន់នោមត្រូវបានរាយការណ៍មកថាជាជម្ងឺដ៏សាមញ្ញទី២ ក្នុងចង្កោមជម្ងឺប្រព័ន្ធទឹកនោមបន្ទាប់ពីជម្ងឺមួយទៀតដែលយើងហៅថា ជម្ងឺទប់នោមមិនបាន stress incontinence ។ មានការអះអាងថា ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងកំនើននៃអាយុ aging ភាពធាត់នៃរាងកាយ obesity គឺជាកត្តានាំមុខទៅកាន់ជម្ងឺរាន់នោមនេះ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតនោះគឺថាជម្ងឺរាន់នោមនេះភាគច្រើនតែងកើតលើបុរស។

នៅពេលដែលអ្នកជម្ងឺមកដល់បន្ទប់ព្យាបាលរបស់ខ្ញុំ ការសាកសួរនូវប្រវត្តិជម្ងឺក៏ដូចជាការពិនិត្យរាងកាយ ព្រមទាំងតេស្តដ៏សំខាន់ផ្សេងទៀតនឹងត្រូវណែនាំ ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ។ មគ្គុទេសណែនាំរបស់សមាគមជម្ងឺប្រព័ន្ធទឹកនោមសហរដ្ឋអាមេរិក បានចំានាត់ថ្នាក់ការព្យាបាលជម្ងឺនេះចេញជាបីកម្រិតផ្សេងៗគ្នា។

1. ព្យាបាលដោយកែប្រែទម្លាប់ ៖
   • ហ្វឹកហាត់ប្លោកនោមដោយការកំនត់ម៉ោងចូលបន្ទប់ទឹកអោយបានត្រឹមត្រូវ
   • កែទម្លាប់ការបរិភោគអាហារ
   • កុំបរិភោគសារជាតិណាដែលងាយរំញោចប្លោកនោម ដូចជាកាហ្វេអ៊ីនឬបារី
   • ហ្វឹកហាត់សាច់ដុំអាងត្រគៀកអោយបានរឹងមុំា

2. ការប្រើប្រាសឳសថ
   • ពពួកភ្នាក់ងារប្រឆាំងការរំញោច Antimuscarinic agents
   • ពពួកបេតា៣ Beta-3 agonists
3. ការចាក់ថ្នាំប្រភេទ បូទូលីនាម ថុកស៊ីន botulinum toxin injection
   • សារធាតុ ថុកស៊ីន នឹងធ្វើអោយជាលិកាសាច់ដុំប្លោកនោមស្ពឹក ហើយវាមានប្រសិទ្ធិភាពជួយអោយការរំញោចយឺតជាងមុន ដែលជារឿងល្អសម្រាប់ជម្ងឺរាន់នោម។
   • ប្រសិនបើអាការៈល្អប្រសើរ យើងនឹងបន្តការចាក់ថ្នាំរៀងរាល់៦ខែម្តងតាមតម្រូវការជាក់ស្តែង។

ចូរចងចាំថា លទ្ធផលនៃការប្រែប្រួលនៃជម្ងឺរាន់នោមនេះមិនអាចប៉ាន់ស្មានទុកជាមុនឡើយ នេះហើយជាហេតុផលដែលវេជ្ជបណ្ឌិតជម្ងឺប្រព័ន្ធទឹកនោមតែងតែចង់ជួបជជែកជាមួយអ្នកជម្ងឺផ្ទាល់ដើម្បីកំនត់គោលដៅនៃការព្យាបាលអោយបានច្បាស់លាល់។ ប្រសិនបើលោកអ្នកមានសំនួរ ឬលោកអ្នកត្រូវការពិភាក្សាផ្ទាល់ក្នុងរឿងនេះ សូមលោកអ្នកស្វែងរកវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសប្រព័ន្ធទឹកនោមដើម្បីពិភាក្សាជាមួយ ម្យ៉ាងវិញទៀតលោកអ្នកក៏អាចជជែកជាមួយខ្ញុំចំពោះបញ្ហាខាងលើបានដូចគ្នាផងដែរ។ ជួបគ្នាក្នុងប្រធានបទជម្ងឺប្រព័ន្ធទឹកនោមផ្សេងៗទៀតក្នុងពេលខាងមុខ។