ដុំគីសដែលកើតនៅលើតម្រងនោម រកឃើញតាមរយៈការពិនិត្យសុខភាពតើយើងគួរធ្វើដូចម្តេច?

• Facebook
• Instagram
• ប្លក, រូបភាព
• Telegram
• WhatsApp
• LinkedIn
• សំបុត្រ

ដោយសារការពិនិត្យសុខភាពប្រចាំឆ្នាំត្រូវបានលើកស្ទួយនឹងណែនាំអោយប្រជាជនទូទៅយល់ដឹងជាសារធារណៈ ម្លោះហើយមានប្រជាជនភាគច្រើនបានងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការតាមដាននឹងពិនិត្យសុខភាពរបស់ខ្លួនយ៉ាងសកម្ម។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះយើងក៏បានឃើញថានៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យធំៗមួយចំនួនចាប់ផ្តើមពង្រីកសេវាកម្មផ្នែកពិនិត្យសុខភាពកាន់តែខ្លាំងដើម្បីអោយសមស្របទៅនឹងតម្រូវការរបស់អតិថិជន។ មានមនុស្សជាច្រើនបានធ្វើការពិនិត្យសុខភាពរបស់ខ្លួនយ៉ាងទៀងទាត់ ហើយនៅក្នុងកញ្ចប់ពិនិត្យសុខភាពទូទៅនោះ យើងក៏ឃើញមានការប្រើឧបករណ៍អេកូសាស្រ្តមួយមុខដែរដែលគេប្រើសម្រាប់វិភាគតាមដានការប្រែប្រួលនៅក្នុងពោះ។ ដុំគីសលើតម្រងនោមជាចំនុចមួយដែលតែងតែរកឃើញដោយចៃដន្យតាមរយៈអេកូសាស្រ្ត ហើយរឿងចៃដន្យមួយដែលវាបានជំរុញដោយប្រយោលអោយអ្នកជម្ងឺមកជួបពិភាក្សាបន្តជាមួយគ្រូពេទ្យផ្នែកប្រព័ន្ធទឹកនោម។ ក្នុងប្រធាននេះយើងនឹងយកចិត្តទុកដាក់ស្វែងយល់តែទៅលើប្រភេទគីសធម្មតាដែលកើតលើតម្រងនោម។

តំរងនោមគឺជាដំបៅទូទៅបំផុតនៃតំរងនោម។

គីសលើតម្រងនោមវាជារឿងសាមញ្ញមួយដែលយើងតែងតែរកឃើញ។ ជាមធ្យមគេបានរកឃើញវាក្នុងអាត្រាគិតជាភាគរយចាប់ពី 5% នៃចំនួនប្រជាជនទូទៅដែលអាចកើតមានគីសនេះ។ ច្រើនជាង 25%គេរកឃើញគីសនេះបានកើតលើមនុស្សចាស់ដែលមានអាយុចាប់ពី 50ឆ្នាំឡើងទៅ ហើយច្រើនជាង 40% ដែលយើងតែងតែរកឃើញសម្រាប់អ្នកជម្ងឺដែលមកពិនិត្យសុខភាពឆ្លងកាត់ការធ្វើអេកូសាស្រ្ត។ តាមទិន្នន័យខាងដើមនេះយើងហាក់ឃើញថាជម្ងឺគីសនេះវាដូចជាវិវឌ្ឍនតាមវ័យរបស់យើង ការកើតគីសលើតម្រងនោមនេះ មូលហេតុដែលបង្ករគឺមកពីជាលិកាដែលអសកម្ម ហើយជាលិកានេះវាបានស្លាប់នៅពេលដែលមនុស្សយើងមានវ័យកាន់តែចាស់ទៅ។

ប្រសិនបើយើងនិយាយអោយស៊ីជម្រៅបន្តិចក្នុងរឿងគីសនេះ យើងឃើញមានគីសជាច្រើនប្រភេទដែលអាចកើតមាន ហើយគីសទាំងនេះត្រូវបានគេកត់ត្រាទុកនៅក្នុងសៀវភៅដោយសរសេរថាគីសខ្លះអាចប្រែប្រួលពីគីសធម្មតាទៅជាគីសមហារីកក៏មាន។ វាស្ទើរតែ 100%នៃពាក្យថាគីស គឺជាប្រភេទគីសស្លូតស្ងៀមស្ងាត់ ហើយគីសទាំងនេះភាគច្រើនយើងតែរកវាឃើញតាមរយៈការពនិត្យសុខភាពទូទៅរបស់អ្នកជម្ងឺ។ វាជាភាពវិជ្ជមានមួយដែលការធ្វើត្រឹមអេកូសាស្រ្តវាល្មមអាចឆ្លើយអោយយើងបានដឹងថាប្រភេទគីសដែលមានជាប្រភេទគីសកាចឬគីស្លូត។ ចំនែកការធ្វើស៊ីធីស្កែនជាមួយការចាក់ថ្នាំពណ៌ដើម្បីកំនត់បញ្ជាក់អោយបានច្បាស់នោះ យើងក៏មិនមែនចាំបាច់ត្រូវណែនាំអោយអ្នកជម្ងឺគ្រប់គ្នាត្រូវតែធ្វើការស្កែកនេះដែរ។

នៅពេលអ្នកជម្ងឺជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកប្រព័ន្ធទឹកនោម គ្រូពេទ្យនឹងសាកសួរពីប្រវត្តិជម្ងឺរួមផ្សំជាមួការតាមដានដោយប្រើមធ្យាបាយផ្សេងៗដើម្បីវិនិច្ឆ័យ។ ទិន្នន័យដែលទទួលបានពីការស្កែនទៅលើគីសនេះយើងអាចញ៉ែកវាបានលើលក្ខខណ្ឌមួយចំនួនដូចជា ពណ៌ច្បាស់ឬស្អាប់ ទំហំ ចំនួនគីស និងទីតាំងជាដើម ទិន្នន័យទាំងនេះឯងដែលមានសារៈសំខាន់ក្នុងការតាមដាននិងកំនត់លើគីសនេះ។ រឿងសំខាន់មួយដែលយើងចង់ប្រាប់ទៅអ្នកជម្ងឺអំពីគីសនេះគឺថា ភាគច្រើននៃគីសនេះ គឺមិនងាយនឹងក្លាយទៅជាគីសមហារីកនោះទេ (តិចជាង 1%ដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងរបាយការណ៍ស្រាវជ្រាវថាវានឹងអាចក្លាយជាមហារីក) ប្រសិនបើអ្នកជម្ងឺដែលមានគីសលើតម្រងនោម ហើយគាត់ពុំមានអាការៈឈឺចាប់ផ្សេងៗដូចជាក្រហាយ អួលឬនោមឈាមទេនោះ យើងនឹងមិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីទាំងអស់ក្រៅតែពីការណែនាំអោយគាត់មកតាមដានតាមការអេកូសាស្ត្រអោយបានទៀងទាត់តែម្យ៉ាងប៉ុណ្ណោះ។

ខ្ញុំចង់ប្រាបថាមានរបាយការណ៍ស្រាវជ្រាវជាច្រើនសន្លឹកដែលនិយាយអំពីការវះកាត់គីសតម្រងនោម ហើយអ្វីដែលជាចំនុចនាំអោយមានការវះកាត់កើតឡើង វាលុះត្រាតែមុខកាត់នៃគីសនេះវាមានទំហំប្រហែល8សង់ទីម៉ែត្រឡើងទៅនឹងរួមផ្សំជាមួយអាការៈនៃជម្ងឺជាគោល ហើយលទ្ធផលល្អក្រោយវះកាត់ដែលទទួលបាននិងគីសមិនអាចកើតឡើងវិញជាដើម។

ជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោមគឺជាបញ្ហាទូទៅមួយដែលត្រូវការការយោគយល់គ្នាទៅវិញទៅមករវាងអ្នកជំងឺនិងគ្រូពេទ្យ។ ការថតរូបជាទៀងទាត់គឺចាំបាច់ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលជាអតិបរមា។ ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានបន្ថែមដែលទាក់ទងសូមពិភាក្សាជាមួយអ្នកជំនាញខាង urologist ឬអាចមានកិត្តិយសប្រសិនបើអ្នកផ្ញើរសារ ខ្ញុំ។ ថែរក្សានិងមានសុវត្ថិភាព។