មូលហេតុដែលធ្វើឱ្យមហារីកប្លោកនោមនៅតែកើតមានឡើងវិញបន្ទាប់ពីវះកាត់រួច

• Facebook
• Instagram
• ប្លក, រូបភាព
• Telegram
• WhatsApp
• LinkedIn
• សំបុត្រ

មានអ្នកជំងឺជាច្រើននៅគ្លីនិករបស់ខ្ញុំបានបង្ហាញរោគសញ្ញានៃការនោមបង្ហូរឈាមនិងបញ្ចប់ដោយការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃ“មហារីកប្លោកនោម” ។ បន្ទាប់ពីការវះកាត់ចក្ខុនិមិត្ដរូបច្បាស់លាស់ខ្ញុំតែងតែទទួលការអប់រំនិងពន្យល់អ្នកជំងឺថាយើងនៅតែត្រូវធ្វើដដែលៗលើការពិនិត្យអេកូសឺរសម្រាប់រកមើលដុំសាច់ប្លោកនោមដែលអាចកើតមានឡើងវិញ។ សំណួរបានកើតឡើងដូចជា; ហេតុអ្វីយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើការឃ្លាំមើលសូម្បីតែការបញ្ចប់ការដកយកចេញនូវដុំមហារីកប្លោកនោមក៏ដោយ? ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានលើកឡើងអញ្ចឹងយើងនឹងបំបែកទៅរកមូលហេតុដែលកម្មវិធីពិនិត្យប្លោកនោមទៀងទាត់ក្រោយពេលវះកាត់ចាំបាច់។

នៅក្នុងប្រធានបទនេះខ្ញុំនឹងផ្តោតតែលើដុំមហារីកប្លោកនោមដែលមានកំរិតទាប! នេះ “ ដុំមហារីកប្លោកនោមកំរិតទាប” មានន័យថាឱកាសទាបងាកទៅរកការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតដោយរោគសាហាវហើយយើងអាចទទួលបានចំលើយនេះពីការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជាលិកានៅពេលបញ្ចប់ការវះកាត់វះកាត់។

២ មូលហេតុដែលមហារីកប្លោកនោមនៅតែកើតឡើងដដែល។

មានន័យថាឱកាសទាបក្នុងការងាកទៅរកការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតដោយរោគសាហាវហើយយើងអាចទទួលបានចម្លើយនេះពីការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជាលិកានៅពេលដែលបានបញ្ចប់ការវះកាត់ដោយប្រើកែវថត។ មូលហេតុទី ១ មានការបញ្ជាក់ពីជីវវិទ្យាបញ្ជាក់ថាការជក់បារីការកាន់កាប់ទាក់ទងនឹងប្រេងឥន្ធនៈគឺជាគន្លឹះទីមួយដែលបណ្តាលអោយមានដុំសាច់ប្លោកនោម។ ឥឡូវអ្នកអាចកត់សម្គាល់បានថាកត្តាហានិភ័យទាំងអស់ត្រូវបានគេនិយាយអំពីភ្នាក់ងារពុលដង្ហើមចូលបន្ទាប់ពីយើងស្រូបយកវត្ថុទាំងនោះភ្នាក់ងារដែលមានជាតិពុលនឹងលាយជាមួយឈាមរបស់យើងឆ្លងកាត់សួតបន្ទាប់មកធ្វើដំណើរពាសពេញរាងកាយរបស់យើងហើយទីបំផុតហូរចេញតាមទឹកនោមដោយតម្រងនោម។

សារធាតុបង្ករជម្ងឺមហារីក៖ គ្រប់ភ្នាក់ងារអ៊ុកស៊ីដកម្មបានបង្ករជាល្បាយជាមួយទឹកនោមហើយល្បាយនេះឋិតនៅក្នុងប្លោកនោមមានរយៈពេលយូរពេក មុននឹងនោមចេញមក។ សារធាតុទាំងនេះវានៅក្នុងប្លោកនោមយើងយូរខ្ទង់ទស្សវត្តឡើងទៅ ហើយវានេះឯងដែលជាអ្នកទៅបំផ្លាញស្រទាប់កោសិកានៃជាលិកាប្លោកនោម ហើយប្រែក្លាយកោសិកាទាំងនោះអោយក្លាយខ្លួនជាកោសិកាដុំសាច់ ទាំងនេះចង់មានន័យថាគ្រាប់កោសិកាភ្នាសសាច់ប្លោកនោមនីមួយៗអាចបង្ករជាកោសិកាដុំសាច់បាននាពេលអនាគត់។ នេះហើយជាហេតុផលដែលបញ្ជាក់ថា ទោះជាយើងបានបំពេញការវះកាត់អោយល្អគ្រប់ជ្រុងជ្រោយយ៉ាងណាក៏ដោយក៏យើងនៅតែអាចប្រឈមការកើតឡើងនៃកោសិកាដុំសាច់ដដែល។ វានៅតែអាចកើតឡើងនៅកោសិកាដុំសាច់ចំពោះទីតាំងណាមួយក្នុងប្លោកនោមរបស់យើងជានិច្ច។

មូលហតុទី២និយាយពីទ្រឹស្តីនៃការសាបព្រួស៖ ពេលដែលខ្ញុំបានប្រើឧបករណ៍វះកាត់ដុំសាច់ ខ្ញុំឃើញម៉ូលីគុលតូចៗជាច្រើនអណ្តែតនៅក្នុងប្លោកនោម ទោះជាខ្ញុំខំប្រឹងបាញទឹកលាងសំអាតយ៉ាងណក៏ដោយ។ សកម្មភាពនេះវាមិនខុសពីការព្រួសគ្រាប់ពូជនោះទេ គ្រាប់ពូជនេះអណ្តែតនៅពាសពេញ ហើយវាបន្តបន្ទាប់ដុះលូតលាស់ឡើងម្តងទៀតដូចការដាំស្រូវក្នុងស្រែអញ្ចឹង។ ប៉ុន្តែកុំបារម្ភពីរឿងនេះអី! ដោយសារយើងមានល្បាយទឹកថ្នាំ។ នៅពេលដែលយើងបញ្ចប់ការវះកាត់ យើងបានបាញ់បញ្ចូលទឹកថ្នាំដើម្បីអោយវាទៅសម្លាប់គ្រាប់ពូជដែលនៅសេសសល់ ការពារកុំអោយវាដុះលូតលាស់ឡើងមកម្តងទៀត។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយយើងអនុវត្តបានល្អបំផុតប៉ុន្តែអត្រាកើតឡើងដដែលៗនៅតែត្រូវបានគេរាយការណ៍ថាមានចំនួន ១៥១TP1T - ៦១១TP1T ក្នុងអំឡុងពេល ១ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីប្រតិបត្តិការហើយ ៣១១TP1T - ៧៨១TP1T ក្នុងអំឡុងពេល ៥ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីប្រតិបត្តិការ។ អត្រានៃការកើតឡើងវិញអាស្រ័យលើបុគ្គល។ ជាមួយនឹងការយោគយល់គ្នាទៅវិញទៅមករវាងអ្នកជំងឺនិងវេជ្ជបណ្ឌិតរួមជាមួយកម្មវិធីពិនិត្យប្លោកនោមទៀងទាត់ការរកឃើញដំបូងចំពោះដុំសាច់ប្លោកនោមដែលកើតឡើងវិញនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ហើយវាជួយយើងក្នុងការគ្រប់គ្រងភាពស្មុគស្មាញ។ ឥសីប្រសើរជាងសូមអភ័យទោស!

សំណួរណាមួយអ្នកអាចមានអារម្មណ៍សេរីដើម្បីពិភាក្សាជាមួយ ខ្ញុំ.