ជម្ងឺនោមទាស់ស្រួយស្រាវនៃបុរស តើហេតុអ្វីបុរសភាគច្រើនកើតជម្ងឺនេះ?

• Facebook
• Instagram
• ប្លក, រូបភាព
• Telegram
• WhatsApp
• LinkedIn
• សំបុត្រ

ស្ថានភាពបន្ទាន់មួយរបស់ជម្ងឺអ៊ប៉សដែលយើងនឹងពិភាក្សាថ្ងៃនេះគឺការនោមទាស់ខ្លាំង។ អាការៈនេះគឺកើតមានជាទូទៅនិងកើតមានជាទូទៅចំពោះអ្នកជំងឺបុរសជាជាងមនុស្សស្រី។ ដូច្នេះប្រធានបទនឹងផ្តោតសំខាន់លើការនោមទាស់ស្រួចស្រាវចំពោះអ្នកជំងឺបុរស។ ជាធម្មតាវាកើតឡើងចំពោះសុភាពបុរសវ័យចំណាស់ដែលមានអាយុលើសពី ៦០ ឆ្នាំហើយពួកគេជាក្រុមដែលច្រើនតែស្គាល់និងប្រឈមនឹងរោគសញ្ញា។ កត្តាហានិភ័យដូចខាងក្រោមត្រូវពិចារណាខណៈពេលដែលអ្នកជំងឺទទួលរងពីវា;

កត្តាហានិភ័យនៃការរក្សាទឹកនោម

1. Benign Prostatic Hyperplasia (BPH) - កត្តាហានិភ័យទូទៅបំផុតដែលសុភាពបុរសវ័យចំណាស់មិនអាចជៀសវាង ឬមិនអើពើបាន។ វាគឺជាការរីកធំនៃក្រពេញប្រូស្តាត។ ជាធម្មតា វាចាប់ផ្តើមបន្តិចម្តងៗនៃលំហូរទឹកនោមមិនល្អចំពោះបុរសដែលមានអាយុលើសពី 50 ឆ្នាំ។ ការព្យាបាលត្រឹមត្រូវពី Urologist គឺអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការនោមទាស់នាពេលអនាគត។
2. បំពង់បង្ហួរនោមដែលត្បៀតតាន់ - បើមានប្រវត្តិរលាកបំពង់បង្ហួរនោម, ធ្លាប់កើតជម្ងឺកាមរោគ ឬធ្លាប់ទទួលការព្យាបាលដោយការប្រើឧបករណ៍សុង កត្តាទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាកត្តាដែលនាំអោយយមានស្នាមផ្លែកើតឡើងនៅក្នុងបំពង់បង្ហួរនោម ជាហេតុនាំអោយភ្នាសសាច់ខាងក្នុងនៃបំពង់បង្ហួរនោមមានការត្បៀត ហើយជាចុងក្រោយវានឹងស្ទះតាន់តែម្តង។

3. គ្រួសនៅក្នុងបំពងបង្ហួរ - វាជារឿងដែលកម្រនឹងកើត ប៉ុន្តែបើវាកើតវាក៏បានបង្ករអោយភ្នាស់សាច់នៅក្នុងបំពង់បង្ហួរមានការស្ទះតាន់ ជាលទ្ធផលអ្នកជម្ងឺប្រភេទនេះនឹងត្រូវបញ្ជូនជាបន្ទាន់មកកាន់មន្ទីរពេទ្យ។

4. ការឆ្លងមេរោគ - ការ ឆ្លងមេរោគប្លោកនោម ការឆ្លងមេរោគលើ ក្រពេញប្រូស្តាត ឬការឆ្លងមេរោគលើបង្ហួរនោមអាចធ្វើឱ្យមានការរលាកធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងតំបន់ទាំងនេះ ហើយជាលទ្ធផល ការនោមស្រួចអាចនៅតែមាន។

5. ការប្រើថ្នាំជាប្រចាំ - ការប្រើថ្នាំជាប្រចាំ វាអាចប៉ះពាល់ឬផ្តល់ផលរំខាន់ទៅលើប្រព័ន្ធមេកានិកនិងតួនាទីនៃមុខងារប្រព័ន្ធទឹកនោម។ នៅពេលដែលយើងបញ្ឈប់ថ្នាំជាក់លាក់ណាមួយដែលវាទៅរំខានមុខងារនៃប្រព័ន្ធនេះ ជម្ងឺនោមទាស់ស្រួយស្រាវដែលកើតឡើងពីការប្រើថ្នាំនេះនឹងអាចដោះស្រាយក្លាយជាធម្មតាវិញភ្លាមបាន។

6. ការទល់លាមក - ឆ្ងល់ទេថា ហេតុអ្វីដោះស្រាយកុំអោយមានការទល់លាមកបែរជាអាចជួយអោយយើងចៀសផុតជម្ងឺនោមទាស់ស្រួយស្រាវនេះបាន? ចម្លើយគឺ : វាដោយសារតែលាមកនៅក្នុងពោះវៀនធំនិងទ្វារធំរបស់យើងនេះឯងដែលបានទៅសង្កត់បង្ហួរនោមរបស់យើង ជាលទ្ធផលយើងត្រូវតែទទួលរងនៃការនោមទាស់ដែលបណ្តាលមកពីការទល់លាមក អីចឹងការដោះស្រាយកុំអោយទល់លាមក ជម្ងឺនោមទាស់ស្រួយស្រាវអាចបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯងក៏ថាបាន។

7. ការមិនសូវដើរនិងមានចលនា - មេកានិកនៃប្រព័ន្ធទឹកនោមមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញជាងអ្វីដែលយើងគិត។ ប្លោកនោមត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយខួរក្បាល ខួរក្បាលអាចបញ្ជារអោយបុរសនោមចេញបានលុះត្រាតែកន្លែងនោះមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ ហើយការនោមត្រូវតែនៅក្នុងទម្រងឈរ។ យើងឃើញច្បាស់ថា អ្នកជម្ងឺដែលដេកឈឺលើគ្រែរយះពេលយូរ ពួកគាត់តែងតែជួបបញ្ហាការពិបាកនោមឬនោមទាស់ស្ទើរគ្រប់គ្នា រឿងទាំងនេះប្រសិនបើយើងគ្រាន់តែកែច្នៃឬលើកទឹកចិត្តអោយពួកគាត់បានដើរឬចលនា បញ្ហាការនោមទាស់ស្រួយស្រាវប្រាកដជាប្រសើរឡើងវិញបាន។

8. បញ្ហាប្រព័ន្ធប្រសាទ - បញ្ហាប្រព័ន្ធប្រសាទជារឿងស្មុគស្មាញមួយ តម្រូវអោយមានការពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញនៃប្រព័ន្ធប្រសាទ។
9. ជម្ងឺប្លោកនោម - វាក៏ជាជម្ងឺមួយដែលកម្រផងដែរ ជម្ងឺនេះប្លោកនោមមានការច្របាច់ឬកន្ត្រាក់ខុសប្រក្រតី ជាលទ្ធផលធ្វើអោយមានសល់ទឹកនោមនៅក្នុងប្លោកនោមច្រើន។

យើងតែងតែធ្វើកម្មវិធីគ្រប់គ្រងជាបន្ទាន់ភ្លាមៗមួយនៅពេលបញ្ហានៃជម្ងឺនេះបានកើតឡើង គេហៅឈ្មោះកម្មវិធីនេះថា ការដាក់សំពាធនៅក្នុងប្លោកនោម ឬជាភាសាអង់គ្លេស (the bladder decompression) ដោយប្រើ ទុយ៉ូខែតទីទ័រ ឬទុយយ៉ូស៊ូប្រាព្យូបីក urethral catheter or suprapubic tube សកចូលទៅក្នុងប្លោកនោមដើម្បីបង្ហូរទឹកនោមចេញមកពីប្លោកនោមមុននឹងប្លោកនោមប្រេះដោយសារសំពាធទឹកនោម។ ការព្យាបាលដោយជាក់លាក់គឺពឹងផ្អែកទៅលើគ្រូពេទ្យជំនាញដែលមានការហ្វឹកហាត់ច្បាស់លាស់នៃជំនាញប្រព័ន្ធទឹកនោម។ អ្នកជម្ងឺត្រូវតែបានទទួលការអបរំផ្តល់ចំនេះដឹងនឹងលក្ខខណ្ឌដែលអាចកើតឡើងពីជម្ងឺនេះ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត គឺយើងត្រូវតែអោយអ្នកជម្ងឺយល់ច្បាស់អំពីអាការៈសញ្ញានិងរូបភាពទូទៅនៃជម្ងឺ។ មានភាពស្មុគស្មាញមួយចំនួនដែលទទួលរងក្រោយការចោះបង្ហូរទឹកនោមដែលយើងត្រូវប្រាប់អោយអ្នកជម្ងឺដឹងមុន ដូចជាអាចនោមចេញមកមានលាយឈាមជាដើម។ ការប្រាប់អោយពួកគាត់បានដឹងមុនវាជារឿងល្អមួយដើម្បីអោយអ្នកជម្ងឺទប់ស្មារតីមិនភ័យខ្លាចនៅពេលគាត់បានជួបហេតុការណ៍ទាំងនេះក្រោយពីគាត់ទទួលការចោះបង្ហូរទឹកនោម។

សំណួរណាមួយអ្នកអាចមានអារម្មណ៍សេរីដើម្បីពិភាក្សាជាមួយ ខ្ញុំ.